با کمی توجه و اجتناب از انجام ۷ اشتباه زیر، کارفرمای خود را تحت تاثیر قرار دهید:
اشتباه اول: همراه نبودن با مافوق و همکاران
بعضی اوقات مافوق یا همکار شما ناچارا به سراغ تان می آید و برای انجام کاری در یک پروژه یا ماموریت خارج از سازمان تقاضای کمک می کند. هرچند پاسخ منفی دادن به این گونه درخواست ها یا ایمیل ها که خارج از وظیفه کاری است، مرسوم است ولی این کار را نکنید. شاید فکر کنید که همکاری نکردن شما برای دیگران خیلی مهم نیست اما در واقع برایشان اهمیت دارد. شاید این نوع همکاری در شرح وظایف شما نباشد ولی امروزه غالب سازمان ها و شرکت ها باید کار بیشتری را با امکانات و نیروی انسانی کمتر انجام دهند.مفهوم این جمله این است که کارکنان باید منعطف تر و دارای چند نوع مهارت باشند.
وقتی به شما پیشنهادی برای همکاری داده می شود آن را بپذیرید وهمراهی خود را مهم تلقی کنید. البته خود را بیش از حد توانتان و در کارهایی که توان انجامش را ندارید، درگیر نکنید.
اشتباه دوم: بی توجهی در پوشیدن لباس مناسب
یکی از بهترین نصایحی که شنیده ام این است که همواره لباسی در حد یک درجه بالاتر از موقعیت شغلی خود بپوشید. این نوع پوشیدن لباس سبب می شود دیگران در مورد شما تصوری بالاتر از موقعیت شغلیتان داشته باشند و شما را کاملا حرفه ای نشان می دهد. همچنین نشان می دهد که شما یک فرد تازه وارد نیستید بلکه بسیار فراتر از آنید و توان با لقوه تان بیش از این ها است. پس همانگونه رفتار کنید.
اشتباه سوم: تلاش بیش از حد برای انجام بی عیب و نقص کارها
هیچ کس کامل نیست. انجام کارها در حدی که توان دارید وظیفه شما است.این بدین مفهوم که شما هیچوقت اشتباه نمی کنید و یا کاری را ناقص انجام نمی دهید، نیست. اگر اشتباه کردید بپذیرید و آن را اصلاح کنید. یادتان باشد که به خاطر مسائل جزئی ، اهداف کلی را فراموش نکنید. چون ممکن است فرصت انجام کارهای کیفی و زمان را به راحتی و با هم از دست دهید.
اشتباه چهارم: منتظر بازخورد و نتیجه کار ها ماندن
بسیاری از سازمان ها و محل های کاری بازخوردها و نتایج کاری کارکنانشان را سالی یک دو بار به آنان منقل می کنند. بنا بر این اگر منتظرنتیجه کارهایتان باشید، وقت خود و سازمان متبوعتان را تلف کرده اید. بجای این که منتظر آمدن کارفرما نزد خود بمانید، تقاضای جلسه ای با وی نمایید تا میزان پیشرفت خود را بررسی کنید و از میزان انتظاری که از شما برای پیشرفتتان می رود، آگاه شوید. کارهای خاصی که انجام داده و تمام کرده اید را مطرح و از آنان بخواهید باخورد کارهایتان در مواردی که اطمینان نداشته اید را برایتان بازگو کنند. بدین طریق قبل از این که ارزیابی رسمی از کار شما روی میزتان گذاشته شود، متوجه می شوید که در چه جایگاهی قرار دارید.
اشتباه پنجم: پشت میز نشینی مداوم و دوری از جمع
حتی اگر در محیط کار فرد ویژه ای باشید، چنانچه دائم پشت میز خود بنشینید و با همکاران و مافوق ها تعامل نداشته باشید، ممکن مورد توجه قرار نگیرید. وقتی که به استراحت احتیاج دارید به استراحتگاه عمومی محل کار یارستوران بروید و با سایر کارکنان ارتباط برقرار کنید. این کار نه تنها استرس شما در محیط کار را کاهش می دهد بلکه موجب می شود روابط حرفه ای خوبی نیز با دیگران برقرار کنید.
اشتباه ششم: سئوال نکردن
بعضی ها فکر می کنند سئوال کردن نشانه ضعف است. اما وقتی کاری را خوب نمی دانیدچطور ممکن است که وظیفه تان را خوب انجام دهید.بدیهی است انجام کار برای اولین بار، بدون شنیدن توضیحات لازم خیلی سخت خواهد بود. وقتی ماموریت جدیدی به شما محول می شود هر سئوالی که ممکن است در باره زمان و مکان و جنبه های مختلف کار برایتان پیش آید را بپرسید. چون ممکن است بخواهید در مورد نحوه ارزیابی موفقیتتان در کار و نیز این که چند وقت به چند وقت باید مافوقتان را در جریان پیشرفت امور قرار دهید، سئوال کنید. مدیران شما بیشتر ترجیح می دهند که موارد ابهام را در ابتدای کار بپرسید تا این که ندانم کاری شما در آینده مشکل آفرین شود.
اشتباه هفتم: بی توجهی به فرهنگ سازمانی حاکم بر محیط کار
وقتی کار در محیط جدیدی را شروع می کنید خیلی مهم است که در مورد تفاوت های فرهنگی محیط های کاری جدید و قبلی نکاتی را یادداشت کنید. کارمندان محیط جدید چه نوع پوششی دارند؟ در ساعات کاری چه میزان معاشرت بین کارکنان وجود دارد؟ آیا گرایش عمومی کارکنان به زود آمدن و دیر رفتن است؟ الگوی رفتاری ارتباط سازمانی در محیط جدید چیست؟
متوجه باشید که هماهنگی با فرهنگ سازمان جدید، روش مهمی برای جا افتادن فوری در سازمان و همراهی با سایر کارکنان است
نظرات شما عزیزان:
آمار
وبلاگ:
